Read more: http://techdesktop.blogspot.com/2007/08/manual-cual-es-el-feed-de-mi-blog.html#ixzz2OPda9Tcp

Il Nostro Rancore, Trade Unions





O Noso Rancor
- Trade Unions-

 - Eu só podo dicir unha cousa: nunca fixen dano a ninguén, nunca fixen dano a ninguén!
- Iso é o que din todos os patróns. E son tan hipócritas que case os cremos.
- Nunca fixen dano a ninguén.
- Por iso ceibastes dos cárceres os delincuentes, e encerrastes os comunistas, eh? Así é, compañeiros. Os fascistas non son como os fungos, que nacen nunha noite. Non. Foros os patróns quen sementaron os fascistas. Quixéronos..., pagáronlles... E cos fascistas, os patróns gañaron cada vez máis, até non saber onde meteren os cartos. E así inventaron a guerra. E mandáronnos a África, a Rusia, a Grecia, a Albania, a Hespaña... Mais sempre pagamos nós! Quen paga? O proletariado, os obreiros, os campesiños, os pobres!

Estoupa contra a miña face
O mesmo vento que nos trouxo aquí
Após anos de represión e morte
O camiño nunca se parou
E despois de toda a vosa honra
A nosa xustiza nunca se rendeu
Sabede que non abonda unha camisa negra
Para vos refuxiardes detrás de tanta vergoña
Non abonda unha páxina menos de historia
Para que volvades saír do sumidoiro
Defendendo o pasado, defendendo a memoria

Ti talvez lembras
Esas faces asustadas e esas persoas
Executadas sen culpa unha mañá de inverno
Falabas de patria, fidelidade e honra
Mais na nosa mente só fica rancor

Mais cando procuro un responsábel desta dor
O único que vexo é o industrial traidor
Xente que pagou, sostivo e quixo
O fascista asasino e servidor do Estado
Non existe antifascismo nin rebelión nin vitoria
Sen borrarmos antes o capital da historia
Non existe paz con pobreza, sen xustiza social
Sen liberdade




Letra orixinal


Si infrange sul mio viso
Lo stesso vento che ci ha spinti qui
Dopo anni di distruzione e morte
Il cammino non si è mai arresa
Sappia che non basta una camicia nera
Per rifugiarsi diletro tanta vergogna
Non basta una pagina in meno di storia
Per farvi uscire di nuovo dalla fogna
In difesa del passato, in difesa della memoria

Tu forse ti ricordi
Quelle facce impaurite e quelle persone
Guistiziate una mattina d’inverno
Parlavi di patria defeltá e onore
Ma nella mente rimane solo il nostro rancore

Ma quando cerco un responsabile di questo dolore
La sola cosa che vedo e l’industriale traditore
Gente che ha pagato sostenuto e voluto
Il fascista assassino e servo dello stato
Non esiste anifascismo nè riscossa nè vittoria
Senza cancellare prima il capitale dalla sotria
Non esiste pace senza povertà senza guistizia sociale
Senza libertà